“โอ๊ะ สวัสดีครับคุณนาย วันนี้ก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ เพลา ๆ แอลกอฮอล์บ้างก็ดีนะครับ”

“จดหมายครับคุณ อ้าว ชื่อคนส่งไม่คุ้นเลยนะครับ กิ๊กใหม่เหรอ?”

“ไม่ทันแล้ววววววววว ส่งจดหมายไม่ทันแล้วคร้าบบบ หลบทางจักรยานด้วย!”

 

ตอนเช้าเป็นบุรุษไปรษณีย์ ตกเย็นเป็นบาร์เทนเดอร์ในบาร์หนึ่งเดียวกลางโซนเซ็นทรัล ชายหนุ่มอายุประมาณการณ์ได้ราว 25 - 27 ปี รู้จักกันในชื่อเลสเตอร์ หรือ เลสตี้

 

เลสตี้ไว้ผมยาว มักจะมัดรวบไว้ตลอดเวลา ผมของเขาเป็นสีเขียวอ่อน สวมหน้ากากอีกาที่ปิดไปกว่าครึ่งใบหน้า ไม่ปรากฏว่าใบหน้าภายใต้หน้ากากเป็นอย่างไร ผู้ที่เคยเห็นเลสตี้ถอดหน้ากากกล่าวว่า มักจะมีแสงสว่างที่ไม่มีที่มาที่ไปส่องวาบมาบังเป็นเอฟเฟกต์

 

“มันช่างจ้าซะเหลือเกิน” ทุกคนผู้เป็นเสียงเดียวกัน

ไม่แน่ใจว่าที่เจิดจ้านั้น เป็นเพราะความหล่อ หรือเพราะแสงแสบตา

 

เลสตี้ยิ้มแย้มอารมณ์ดี เขาติดนิสัยพูดตรงและขวานผ่าซาก บางทีเป็นเพียงแค่การพูดล้อเล่น บางทีก็พูดจริง จนอมานด้าคนสนิทให้ความเห็นว่าไม่สามารถทำความเข้าใจได้ อย่าไปหาสาระอะไรมาก

​

เขามาทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์เพราะทนฟังนายกฯ บ่นเรื่องหลังยอกหลังจากยกกล่องพัสดุหนัก ๆ ไม่ไหว เลสตี้เกลียดสิ่งที่เรียกว่าออนไลน์ช้อปปิ้ง หรือ การซื้อของทางไกล เพราะมันทำให้จักรยานของเขาบรรทุกของหนักขึ้น และหมอประจำหมู่บ้านเคยเตือนว่าน่องอาจจะโป่งได้

 

ชายหนุ่มมีสัตว์เลี้ยงเป็นนกพิราบที่คอยช่วยบินนำทางเวลาออกไปส่งจดหมาย หรือบางทีก็คาบจดหมายน้ำหนักเบาไปหยอดใส่ตู้รับจดหมายหน้าบ้านของผู้รับบ้าง

 

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน เลสตี้จะไปทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ สามารถชงเครื่องดื่มตามที่ลูกค้าขอได้เป็นอย่างดี แต่ในด้านกับแกล้มนั้นไม่ค่อยจะถนัดสักเท่าไหร่ ชาวบ้านมันหิ้วกับแกล้มหรือของกินเล่นกันมาเอง เพื่อไม่ให้เกิดอาการอาหารเป็นพิษในเช้าวันรุ่งขึ้น ขณะนี้รับสมัครผู้ช่วยบาร์เทนเดอร์มาทำอาหารหรือกับแกล้มอยู่